• XXI edycja konkursu Mistrz Ortografii V LO

          •  

            Mistrzem Ortografii V LO w roku szk. 2022/2023 został Natan Danel z kl.1c. Drugie miejsce zajęła zeszłoroczna zwyciężczyni, Marta Telega z kl.4c, a trzecie - Jagoda Radke z kl. 1h. Zostały przyznane również wyróżnienia dla zdobywców kolejnych dwu miejsc, a więc dla Aleksandry Barskiej z kl. 4a oraz Ignacego Lippy z tej samej klasy. Tradycyjnie doceniamy determinację Prof. Piotra Kmiecika, który po raz drugi zmierzył się z wyzwaniem ortograficznym, osiągając wielce zadowalający wynik.

            Zwycięzcom serdecznie gratulujemy, wszystkim uczestnikom dziękujemy za obecność i zapraszamy do wzięcia udziału w kolejnej, XXII edycji konkursu.

            Jako temat przewodni tegorocznego dyktanda Samorząd Uczniowski zaproponował życie i twórczość Jadwigi Zamoyskiej (Patronki Roku 2023).

            Treść dyktanda:

            W biografii Jadwigi Zamoyskiej nie brak superciekawych i zaskakujących faktów.
            Z urodzenia warszawianka, z wyboru – paryżanka, urodzona w trakcie trwania powstania listopadowego, zmarła w międzywojniu w Kórniku.

            W jej życiu niebagatelną rolę odegrało małżeństwo. Nie lada siurpryzą będzie najpewniej wiadomość, że Jadwiga wyszła za mąż za brata swojej matki, pułkownika, a później generała, Władysława Zamoyskiego, czołowego działacza Hotelu Lambert. Ni stąd, ni zowąd Zamoyski zakochał się w o 28 lat młodszej od siebie siostrzenicy. Po przezwyciężeniu oporów Jadwigi
            i uzyskaniu dyspensy papieskiej, pojął ją za żonę w Halle 14 października 1852 roku. Ten mariaż był skądinąd związkiem jak na owe czasy partnerskim, w którym Jadwiga potrafiła się zrealizować i doskonalić. 

            W 1882 roku Jadwiga, podówczas wdowa, założyła Szkołę Domowej Pracy Kobiet, zwaną też Zakładami Kórnickimi. Była to pierwsza w kraju szkoła gospodarstwa domowego dla dziewcząt. Powstała najpierw w zaborze pruskim w siedzibie Działyńskich i Zamoyskich
            w Kórniku pod Poznaniem, ostatecznie przeniosła się do Kuźnic.

            W szkole brakowało czasu na nicnierobienie czy szwendanie się w tę i we w tę, gdyż program obejmował naukę prania i prasowania, porządków domowych, gospodarstwa domowego
            i podwórzowego, prowadzenia buchalterii. Godziny popołudniowe przeznaczone były na czytanie oraz lekcje religii, historii Polski, śpiewu chórowego i pogadanki pedagogiczne. Nie mitrężono czasu na błahostki, romansidła, czy krotochwilne utwory.

            Współczesnych uczniów zatrwożyłaby wieść, że uczennice opisywanej szkoły miały tylko ośmiotygodniowe wakacje. Nie były też upoważnione do przedłużania wyjazdów, ani do wyjeżdżania w innych niż określone porach roku.

            Tryb życia w Zakładzie był wręcz ascetyczny, dość powiedzieć, że dziewczętom wolno było przywieźć tylko książki do nabożeństwa i podręczniki szkolne. Struktura społeczna dziewiętnastowiecznego Zakładu była różnorodna, trzyoddziałowa. Do pierwszego trafiały dziewczęta z domów bogatych i średniozamożnych. W drugim oddziale, gdzie obowiązywał co najmniej trzyletni kurs nauki, uczyły się dziewczęta z rodzin o niższym uposażeniu, pracowite szlachcianki i mieszczki, które wcześniej ukończyły szkołę elementarną. Do trzeciego oddziału, gdzie nauka trwała od trzech do pięciu lat, trafiały ubogie, ale hoże i chyże dziewczęta wiejskie po ukończonej szkole ludowej, pragnące wyuczyć się zawodu.

            Należy przyznać, że tryb życia w Szkole Jenerałowej były ostry, niemniej niebudzący sprzeciwu. Szkoła cieszyła się pochlebna opinią w oczach władz kościelnych i świeckich. Wyroby wychowanek z chlubą prezentowano na wystawach, jak również sprzedawano. Także restauracja i kawiarnia, prowadzone przez „Cepculki”, jak potocznie nazywano uczennice
            z powodu noszonych przez nie białych czepków, były odwiedzane przez turystów przybywających w Tatry. 

             

            Na podstawie: 

            https://www.jacekptak.com.pl/szkola.domowej.pracy.kobiet.html  dostęp 18.02.2023 r.

             

          • Konkurs na recenzję książki dla młodzieży PRZECZYTAJ - WARTO!

          • Biblioteka szkolna z przyjemnością ogłasza, że w konkursie na recenzję książki dla młodzieży przyznano następujące wyróżnienia:

            1 miejsce – Gabriela Skalniak z klasy 3H za recenzję książki „My, dzieci z dworca ZOO” Christiane F.

            2 miejsce – Joanna Ziembla z klasy 1C za recenzję książki „Trzy kroki od siebie”  Rachael Lippincott

            Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy!

          • Mistrz Ortografii V LO

          • Wyniki Konkursu Mistrz Ortografii V LO

            16 grudnia 2021 r. odbyła się dwudziesta jubileuszowa edycja dyktanda Mistrz Ortografii V LO. Tegoroczne dyktando, jubileuszowe po trzykroć: dwudzieste, zorganizowane w roku 150 rocznicy powstania V LO w Krakowie i przeprowadzone w Roku Lema – w stulecie urodzin autora – okazało się być nie lada wyzwaniem dla uczestników konkursu. Zawodnicy reprezentowali jak zawsze wysoki poziom, nikomu jednak nie udało się napisać dyktanda bezbłędnie.

            Zwyciężczynią okazała się Marta Telega z kl. 3C, miejsce drugie zajął Marcel Fabiańczyk z kl. 3Bg, a trzecie – Lena Dubas z kl.2F .

            Wynik identyczny z najlepszą uczestniczką dyktanda otrzymał również prof. Piotr Kmiecik, który tym samym otrzymał tytuł honorowego zwycięzcy konkursu.

            Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy i zapraszamy na kolejne dyktando za rok!

          • Ekslibris Biblioteki

          • W marcu 2021 r. rozpisany został konkurs na ekslibris Biblioteki V LO. Wzięło w nim udział sześcioro uczniów: Aleksandra Kowalska, Barbara Malinowska, Gabriela Skalniak, Zuzanna Chat, Jan Miechowicz i Katarzyna Bednarczyk. Wszyscy przedstawili ciekawe propozycje ekslibrisów, niestety, zwycięzca mógł być tylko jeden. Z przyjemnością ogłaszamy, że oficjalnym ekslibrisem naszej biblioteki został projekt Aleksandry Kowalskiej. Zwyciężczyni gratulujemy! Zwycięski ekslibris znajdziecie powyżej, zaistniał on już w formie pieczątki i pojawiać się będzie na wewnętrznej stronie okładki naszych najcenniejszych książek.

            Jako rzecze Wikipedia:

            Ekslibris (łac. ex libris ‘z książek’) – znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami) albo nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą, zadrukowaną kartką, przyklejoną do wyklejki na przedniej części okładki. W prostszej formie może to być np. pieczątka. Ekslibris pełni funkcje: informacyjną, identyfikacyjną i ochronną, poświadcza, że egzemplarz należy do danej osoby prywatnej lub instytucji. Wskazuje na swojego właściciela symbolem lub motywem np. takim jak: herb, godło, odznaka, motto bądź grafika zamówiona specjalnie na potrzebę danego ekslibrisu. Pełni też funkcję estetyczną.